|
|
GRAANCIRKELS
BEELDTAAL GEWASFORMATIES
Oliver’s Castle, 15 april 2007
© foto: Steve Alexander
Het tijd ruimte continuüm.
Terwijl ik in een impasse ben beland over de richting die ik in mijn onderzoek op wil gaan, blik ik nog eens
terug op mijn oudere artikelen. Bij het Ojo de Dios relaas, die ik telkens onbevredigend vind, klik ik nog
op de link naar
greatdreams.com. Misschien dat ik dit keer iets dieper kan
doordringen in het getaltechnische verhaal. Omdat ook mijn engels te wensen over laat lukt het me niet werkelijk
te begrijpen wat er, behalve sleutel en slot, werkelijk gezegd wordt. Wel valt mijn oog op de afbeelding van een
kruisspin. Laat ik toch juist de ochtend tevoren gedroomd hebben van een enge kruisspin die aan het plafond hing
en daar met mijn hoofd meebewoog voordat het naar mij toeviel… Het brengt mij op toeval. Toeval brengt mij op het
ruimte tijd continuüm zoals ik het middels mijn visionquest methode heb waargenomen. Het ruimte tijd continuüm
brengt mij op de eerste gewasformatie van 2007.
diagram thanks to T B
continuüm
Deze formatie lijkt een nauwsluitend vervolg te zijn op het thema van vorig jaar dat vooral leek te gaan over
de ruimte tijd dimensie en de poorten daarin. Zowel letterlijk als figuurlijk een continuüm dus. De figuur is
als een focus op een onderdeel van een groter geheel dat op een geordende reeks ringen wijst. De onderstaande
diagrammen laten dit duidelijk zien.
diagram thanks to T B
De overeenkomst met het continuüm zoals ik dat uit het
onderbewuste heb opgevist lijkt me duidelijk.
De koolzaadformatie lijkt een prototypische weergave van het fenomeen. In onze directe werkelijkheid neemt de tijd
ruimte uiteraard allerlei min of meer grillige vormen aan. Het liniaire tijdverloop kan eenvoudig als een stroom
door een tunnel van chronologische gebeurtenissen worden voorgesteld. Voortbordurend op het idee van prototype kan
het natuurlijk van wezenlijke betekenis zijn dat we hier 7 ringen tellen. Een verwijzing naar de scheppingsweek?
Zoals bij veel gewasformaties het geval is werkt het beeld op mij in als een transformator voor de geest.
Het is alsof het me optilt, juist uít het liniaire tijdsverloop, uít de ruimte tijd dimensie.
Dat zit hem dan in de afstand die ik als beschouwer tot de weergave ervaar.
Deze formatie toont voor mij op dit moment een stukje linair tijdverloop, en wel een éénzijdig aspekt ervan. Zoals
hier weergegeven de linker zijwand van de tunnel, doch links of rechts, boven of onder lijkt sinds de veelvuldige
informatie overdracht op ronde schijfjes voor de graancirkelmakers van ondergeschikt belang. Om deze laatste
bewering enigszins te ontkrachten valt op te merken dat veel formaties fraai uit te lijnen zijn met
landschappelijke elementen. Daarin zouden dan eventueel weer aanwijzingen gevonden kunnen worden over hoe je naar
het plaatje moet kijken?
Bepaling tot het hier en nu als sleutel tot trancendentie.
Wanneer er, zoals tegenwoordig vaak het geval is,
pretentieus gesproken wordt over portals (ik vind het bovendien een vervelend modewoord) tot andere dimensies
dan lijkt het mij goed om in dit verhaal eens te kijken naar de tijd ruimte reis waarin we schijnbaar voortdurend
verkeren. Onze levensreis, zowel ons geïncarneerde bestaan hier op aarde maar ook wel onze zielereis die meerdere
incarnaties behelst, komt mijns inziens heel goed in aanmerking voor het predikaat “tijdreis” of “doorgang van
de ene dimensie naar de volgende”. We zijn geconditioneerd door het langdurige reizen door de tunnel van de tijd
ruimte dimensie alsof er buiten de tunnel niets anders mogelijk zou zijn.
Deze formatie en een aantal van het
vorige seizoen lijken telkens afstandelijke gezichtspunten tot onze tijdreis aan te bieden. De grap is dus dat er
niet zozeer toegangen tot andere dimensies worden getoond maar juist worden gerealiseerd!
Randell, betekenis van graancirkels
|
|
|
